سلام به همگی ..درخدمتتون هستم با خلاصه ونقد سریال میتونی صدامو بشنوی ..؟؟؟

خب این اولین باره که سر خلاصه ی سریال اعتماد به نفس کافی ندارم ..چرا که با وجود موضوع ساده اش ..اونقدر رابطه ها پیچ در پیچه که نمیدونم ایا خلاصه ای گویایی از اب درمیاد یا نه .به هرحال ..امیدوارم این چند خط به درد اونهایی که میخوان سریال رو ببینن بخوره ..

اول از همه میرم سراغ شخصیت بونگ مارو ..پسر چهارده ساله ی باهوشی که با پدر کم هوش وعقب مونده اش به اسم گیونگ گیو  ..ومادر بزرگ بد دهنش زندگی میکنه ..مارو پسر باهوشیه اما اعتماد به نفس پائینی داره ..از پدر کند ذهنش که با وجود تمام ناتوانی هاش بزرگش کرده متنفره واز اینکه اون رو پدر خودش بدونه خجالت زده است ..این درحالیه که خبر ازدواج پدرش کمر بونگ مارو رو میشکنه ..گیونگ گیو ..مرد خیلی مهربونیه ..عاشق مارو ومادرشه وهمه کاری برای خوشحالی این دو نفر انجام میده ..درکنار اینها به تازگی عاشق زن کر ولالی به نام مین سوک شده که تو ارایشگاه کار میکنه ..مین سوک دخترنه ساله ای داره که خیلی باهوش وزبون دراز وسرتقه ..واز اونجایی که مادرش نمیتونه حرف بزنه وبه جای مادرش همه ی کارها رو انجام میده بهش میگن مین سوک کوچولو ..درواقع مین سوک کوچولو هنوز اسمی نداره ودوست داره مادرش زودتر ازدواج کنه تا پدر جدیدش براش اسم انتخاب کنه ..

مین سوک عاشق مادرشه ..سرزنده وشاده وعاشق بونگ ماروی بد اخلاق که همیشه اون رو از خودش میرونه ..همیشه به دنبالشه و مارو اوپا یه لحظه هم از دهنش نمیوفته اما مارو انگار از سنگه ..از این زندگی ای که گرفتارش شده بیزاره ودلش میخواد فرار کنه ..

بعد از مین سوک کوچولو وبونگ مارو میرم سراغ سومین نقش اصلی سریال ..چا دونگ جو ..یه پسر مهربون وپولدار که مادرش دختر رئیس شرکت ووکیونگ . چا دونگ جو به همراه مادرش وپدر بزرگ مریض وناپدریش به اسم چوجین چول زندگی خوب وخوشی داره ..

بونگ مارو با توانایی هاش بورسیه قبول میشه ..وقراره این بورسیه رو از دست خونواده ی چا دونگ جو بگیره ..که با مادر خونواده که زن مهربونیه اشنا میشه ..مارو که سرشار از کمبوده عاشق این زن میشه اون هم به عنوان یه مادر ..تو همین لحظه هاست که چا دونگ جو که از جشن فرار کرده . برحسب تصادف با مین سوک کوچولو مواجه میشه ..اونها با هم دوست میشن ..دوستی ای که تاثیر خوبی روی هردو میذاره . چا دونگ جو به مین سو قول میده تا بهش پیانو زدن رو یاد بده واز هم جدا میشن ..

رابطه ی این دو ادامه داره درحالی که پدر مارو با مین سوک کر ولال ازدواج میکنه وزندگی به کامشون میگرده ..همه از این وصلت راضین به جز مارو ..که حالا مشکل رو دو چندان میبینه ..

از طرف دیگه چا دونگ جو پی به راز نا پدری به اصطلاح مهربونش میبره ..کسی که به خاطر تصاحب کردن شرکت ووکیونگ  داماد خونواده شده ...چا دونگ جو از پله های نردبونی که به اتاق پدربزرگش راه داره شاهد به قتل رسیدن پدربزرگشه وبعد از اون هم با سقوط از پله ها شنوایش رو به کل از دست میده ..

مادر چا دونگ جو  برحسب تصادف  به راز زندگی شوهرش پی میبره ..اینکه مرد قبل از ازدواجش با منشیش رابطه داشته ..با زنی به اسم شین ائه که درواقع مادر واقعی بونگ مارو هست ..شین ایه که به اسم خاله ی مارو زندگی میکنه پسرش رو سالها پیش رها کرده ومادر بزرگ مارو به خاطر اینکه بچه دچار فقدان نشه به پسر کم هوشش میگه تا پدر مارو باشه ..مادر چا دونگ جو که از مرگ پدرش کمرش شکسته ..وبلایی هم که سرپسرش اومده داغونش کرده ..یه نقشه ی خطرناک میکشه اینکه بونگ مارو رو به مدت شونزده سال  از خونواده اش دور میکنه ..هرچند که این با کلی مقدمه چینی اتفاق میوفته واز اون طرف هم تو یه حادثه مادر مین سوک فوت میکنه وهمین مقدمه ای میشه برای جدایی مارو از خونواده اش

حالا شونزده سال از اون روزها گذشته .. بونگ مارو به اسم جون ها اون هم به عنوان یه دکتر خبره  ..به همراه به اصطلاح برادرش چا دونگ جو به کره  برمیگردن . .درحالی که گیونگ گیو ..پدر کم هوش مارو شونزده ساله که به دنبال پسرشه واین درحالیه که مین سوک کوچولو که حالا به اسم بونگ ووری شناخته میشه دربه در به دنبال پیدا کردن مارو اوپا ست که تو این راه با چا دونگ جو مواجه میشه ..

وای کفم برید ..چی نوشتم ..خسته شدم خداوکیلی ..امیدوارم بعد از خوندن تمام این خلاصه یه نمای کلی از سریال تو ذهنتون باشه واسمون ریسمون بهم نبافته باشم ..

خب بریم سر روند داستان ..

اول از همه خاطر نشان کنم این سریال سی قسمت یک ساعته است ..از اون دست سریالهاست که مقدمه چینی های زیادی داره وطبیعتا همین ها ممکنه کمی خسته کننده باشه ..

تقریبا پنج شیش قسمت طول میکشه تا سریال از گذشته به زمان حال برسه ..از اون طرف هم عاشقانه ی سریال تو بستر سریال جاریه و خیلی غلیظ وشدید نیست ..پس نباید توقع یه عاشقانه ی طوفانی با ریتمی تند رو داشته باشید ..

از طرف دیگه همون جوری که از خلاصه برمیاد سریالیه با غم ها وخیانت ها ودردهای بسیار ..مخصوصا که زندگی مارو بیشتر از هرشخصیت دیگه ای دل بیننده رو اب میکنه ..

شخصیت ها وبازیگرهای زیادی تو سریال هستن که درکنار هم باعث باز شدن سریال وحواشی مختلف سریال میشن از این جهت هم کمی خسته کننده به نظر میاد ..

اما با وجود همه ی اینها ..وبا وجود اینکه خیلی وقتها از روند سریال خسته میشدم اما نمیتونم واقعا قسمتی رو به عنوان قسمت اضافه ی سریال پیدا کنم ..چون که همه ی قسمتها لازم وملزوم همدیگه بودن وبدون قسمت های ابتدایی قسمت های بعدی معنی پیدا نمیکرد ..

بازی بازیگرها ..

به نظرم همه تو نوع خودشون خوب بودن ..اما بدون شک بازی نام گانگ مین ..یا همون قاتل خوش روی سریال زوج حساس یکی از بهترین بازی های سریال بود ونقطه قوت سریال ..

زندگی ورنجش ها وناراحتی ها وبلاهایی که سر این بازیگر اومد واقعا که دل بیننده رو نرم میکرد ..بعد هم بازی بازیگرهای اصلی خانم    واین اقای خوش قد وبالا ..

ودرکنار اینها ..اقای ..که واقعا درنقش یه ادم کند ذهن وعقب مونده به خوبی تونسته بود نقشش رو باور پذیر از اب دربیاره ..کسی که با وجود تمام عقب موندگیش یه وقتهایی حرفهای عاقلانه ای میزد که همه رو انگشت به دهن نگه میداشت ..

بازیگرهای این سریال زیاد بودن ..با وجود جو ملایمیش اونقدر نقش های اصلی وفرعی داشت که مسلما نمیتونم به خوبی همه اشون رو نام ببرم ..اما به نظرم اکثریتشون کارشون رو خوب انجام داده بودن ..

اهنگ های سریال ..

نه راضی نبودم ..تمام سریال یه تیتراژ داشت که اون هم زیاد دلچسب نبود ..

طراحی صحنه ولباس وگریم ..

طراحی لباس وموی  شخصیت اصلی بونگ ووری رو اصلا دوست نداشتم مخصوصا با اون موهای کوتاه که انگارکاسه گذاشتن رو سرش وموهاش رو کوتاه کردن ..باز اخرهای داستان بهتر شده بود ..هرچند شاید نویسنده میخواست نشانه هایی از زندگی دختر باهوشی مثل بونگ ووری با پدر کند ذهنی مثل گیونگ گیو رو نشون بده اما به نظرم بهتر میتونست اینکار رو انجام بده ..

اما باقی بازیگرها لباس وگریمشون خوب بود ..طراحی ودکوراسیون خونه ها هم خوب انجام شده بود ..از این جهت راضی بودم ..

نکات مثبت سریال ..

بازی روون گیونگ گیو ..به عنوان یه مرد کند ذهن اما مهربون ودلسوز ..پدری که حتی حاضر به دست وپای مارو بیفته اما مارو کمی باهاش مهربون باشه ..این مرد بدون ذره ای غرور فقط به فکر رفاه حال بونگ ووری ومادر بد دهنش ودوستانش بود ..

بازیگر نقش مارو  هم همین طور ..واقعا خیلی خوب ناهنجاری ها ..دردها وضربه هایی که از بقیه میخوره رو نشون میده ..نفرت وغم وعشق ..قبلا هم گفتم ..این بازیگر میتونه با لبخندش اونقدر دلپذیر به نظر بیاد که دل بیننده رو شاد کنه وبا عصبانیت باعث ترس ووحشت بشه ..از این جهت نگاه وحس رو به خوبی توی صورتش نشون میده ..

عاشقانه ی سریال بین چا دونگ جو  وبونگ ووری به نظرم جزو عاشقانه های خوبی بود که دیده بودم ..نمیگم خیلی هات وجذاب اما ملایم وملموس ..بعضی سریالها عاشقانه رو کات میکنن ..ولی تو این سریال چون یه مثلث عشقی بین بونگ ووری وبونگ مارو و چا دونگ جو بود ..وبونگ ووری راجع به هردوشون مهربون بود ..همین باعث میشد عاشقانه اش زیاد افت نکنه  ..هرچند بازهم تکرار میکنم انتظار یه عاشقانه ی قوی رو نداشته باشید ..

روند سریال هم مرتب بود ....جدای از کمی کند بودن رویتم سریال  قطعا یه فیلم نامه ی مرتب پشت سر داستان بود ..داستان بلبشو نبود ..سی قسمت مرتب ومنظم ..لحظه به لحظه ی سریال رو همراه با بازی بازیگرها جلو میبرد ..عاشقانه ها خوب شروع شد ..پیدا شدن مارو ..فهمیدن حقیقت های در پس پرده ..اشنا شدن شخصیت ها با هم ..همه به جا ومرتب بود ..

یکی از مسائلی که باعث شد من سریال پنج انگشت رو رها کنم ..روابط باز وبیش ازحد مادر وبه اصطلاح پسرها بود ..پسرها میرفتن تو بغل مادرشون انگار جون من رو میگرفتن ..تو این سریال واقعا به همچین نکته ای توجه شده بود ..درسته که سریال ودرامه ..اما فاصله ها رعایت شده بود ..حتی مارو با وجود علاقه اش به مادرش فقط دستش رو میگرفت ..

از طرف دیگه نفرت تو سریال زیاد نبود ..اتفاقی که تو سریال پنج انگشت افتاده بود ..اونقدر سریال سیاه بود که روحیه رو خسته میکرد ..

نکات  منفی سریال ..

شاید اگه من بودم قطعا این سریال روتو شونزده قسمت جمع میکردم ..به نظرم با وجود لطافتی که سریال داشت اما سی قسمت برای این هجم ناراحتی زیاد بود ..داستانی بود پراز مرارت وسختی وخیانت وپس زدگی ودست های پشت پرده دشمنی ونامروتی ..درسته که درکنارش عشق گیونگ گیوی کم هوش به مارو ..عاشقانه ی بین چا دونگ جو وبونگ ووری ..علاقه ی مارو به بونگ ووری هم بود اما بازهم بیش ازحد بود ..

بعد هم این خانم . کلا وقتی میدیدمش میخواستم خفه اش کنم ..از اول تا اخر سریال دنبال پول بود ..پسرش رو هم میخواست برای پول ..بعد میومد جلوی مارو التماس میکرد من رو ببخش ..بازیش بد نبود اما صورتش وفرم لبهاش رو اعصابم بود ..

سکانس برتر ..

خب به نظرم سکانس های ملاقات بونگ مارو با پدر کم هوشش اون هم بعد از شونزده سال درحالی که گیونگ گیو به راحتی پسرش رو میشناسه یکی از قسمت های زیبای داستان بود ..بونگ مارو چشمهاش پراز اشکه ..بیننده واقعا نمیدونه این پسر الان ناراحته که این مرد کم هوش رو رها کرده ..یا نه از اینکه همچین مرد کند ذهنی با وجود اینکه پدرش نیست بازهم داره براش پرپر میزنه ناراحته ..این تقابل حس ها تو این لحظات خوب از اب دراومده بود ..

از طرف دیگه بازهم ملاقات های چا دونگ جو وهمین مرد کم هوش هم قشنگ از اب دراومده بود ..وقتی همدیگه رو میدیدن اینقدر قشنگ به هم تعظیم میکردن ..یا مثلا چادونگ جو برای فهموندن اینکه میخواد با ووری ازدواج کنه از گیونگ گیو پرسید چرا با مین سوک ازدواج کردی ..؟

گفت چون مین سوک یه دونه زن بود وخوشگل بود ..چادونگ جو هم گفت ..منم میخوام با وروی ازدواج کنم چون وروی خوشگله ویه دونه زن..

پایان داستان هم کاملا مشخصه ..از اون دست سریالها نبود که بخواد ازارتون بده ..هرچند که دیگه بیش از حد هپی اند شد ..همه ی ادم بدها متنبه شدن ..

بعد از تمام این تفاسیر ..میخوام بهش نمره ی 7.5 رو بدم ..از لحاظ درگیری بیننده با عواطف خیلی خوب ظاهر شده بود ..بازیگرها هرکدوم کارشون رو خوب انجام داده بودن واز این جهت بیننده خیلی خوب میتونست همزاد پنداری کنه وچند بعدی بودن شخصیت مارو هم به این شرایط دامن میزد ..

توصیه میکنم اگه بی سریال موندید وتعداد قسمت ها براتون مهم نبود وکمی هم هوس غم وغصه  وخیانت کردید این سریال رو از دست ندید مخصوصا بازی بازیگر به نظرم واقعا عالی بود ..من که برای باور دوم عاشق بازی این اقا  شدم ..